i can
بااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااید بریییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییم
بااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااید بریییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییم
ازون موقع هایی که وبلاگ زیاد رو بورس بود مدت زیادی نمیگذره
اما با پیدایش شبکه های اجتماعی مثل لاین و اینستاگرام و ...
دیگه وبلاگ حالو هوای اون وقتارو نداره....
واسه وبلاگ نظر گذاشتن سخته و آدم تنبلیش میاد با این
کیبورد بشینه اسم تایپ کنه و کد تصویری بزنه و این چیزا...
اما با وجود گوشی و شبکه های اجتماعی مختلف کار خیلی راحت شده
به سادگی میتونی مطالب زیادی رو به اشتراک بذاری و
نظرشونو بدونی...شبکه های اجتماعی برخلاف نظر خیلیا , محل فساد و
اتفاقای عجیب غریب نیست , بلکه من معتقدم همه چیز به نوع استفاده
و جنبه ی آدم بستگی داره...
همه ی اینا یهو اومد تو ذهنم , حالا چرا یهو؟؟
چون بعد از مدت ها یادم افتاد , یه وبلاگی دارم که روزای اول افتتاحش
کلی وقت براش میذاشتم و کلی خوووووووووشحال بودم بخاطر داشتنش
الانم حس و حال اون روزا با حال الانم قاطی شده و یه حس دوس داشتنی بهم داده
راستی تصمیم گرفتم بیشتر بیام اینجا
و بیشتر این حس نوستالژی گونه رو تجربه کنم....
حتی اگه با وجود وبلاگ نظر دادن خیلی سخت باشه !!!!