سکوت در سکوت

"آنه" همون دخترک احساساتی و پر حرف...

چه همزاد خوبی بود واسه بچگیام

اصلا یه جور دیگه ای دوسش داشتم،

اینقدر قشنگ درکش میکردم که انگار

یه حقیقته و تو تماتم لحظه هام جریان داره،

و حالا میفهمم که آنه یه حقیقت بود که من با خودم

تا بزرگسالیهام آوردمش...

شاید کودکانه بنظر برسه که یه شخصیت کارتونی اینجوری

تو ذهن آدم نقش ببنده و یه جورایی بشه جزیی از خود آدم...

ولی واسه من این اتفاق افتاد و من با آنه بزرگ شدم....

حالا هم خوب میدونم که احساساتم شبیه همون آنه ی مو قرمزه...

و این اصلا بنظرمن خنده دارو کودکانه نیست...

همزاد پنداری برای درک کودکی،وقتی که

بزرگ شدی و دور از تمام خاطره ها،خیلی بدرد میخوره....

نظرات شما عزیزان:

کنعان

ساعت15:27---4 آبان 1392

[وب سایت]

انشرلی هم نشدیم بهمان بگویند انه تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت

سلام خسته نباشی قشنگ بود
پاسخ:مرسی از لطفت

الهه ... نمکدون

ساعت15:46---22 مهر 1392

[وب سایت]

منم خیلی آنه رو دوست داشتم وقتی شروع میشد اون صحنه که با کالسکه میرفت وسط شکوفه ها خیلی به دلم میچسبید

پاسخ:آی گفتی....

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: